Jezus, ukazawszy się Jedenastu, powiedział do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Te zaś znaki towarzyszyć będą tym, którzy uwierzą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, a ci odzyskają zdrowie». Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły.
Mk 16, 15-20
Pan Jezus przed swoim Wniebowstąpieniem podkreśla jak ważne jest głoszenie Dobrej Nowiny. Posyła do tego swoich apostołów, ale także każdego z nas. Każdy jest powołany do świadczenia o Nim w swoim środowisku życia – bez względu na obraną drogę życiową. Od naszego świadectwa zależy wiara innych osób i ich zbawienie.
Często wydaje się, że świadczenie o Jezusie, życie zgodne z Ewangelią, jest trudne. Świat jest pełen cierpienia i skomplikowanych sytuacji, w których się nie odnajdujemy. Warto przypominać sobie wtedy, że Bóg będzie z nami współdziałał – będzie nam pomagał, abyśmy potrafili głosić Dobrą Nowinę naszym życiem.
Pan Jezus wspomina również o znakach, które będę potwierdzać przyjęcie wiary. Spektakularne znaki, o których jest tutaj mowa, zdarzają się rzadko. A to czy będziemy zauważać inne znaki, bardziej ukryte, zależy od naszej wrażliwości i wyczulenia na sprawy Boże.
