Zebrali się u Jezusa faryzeusze i kilku uczonych w Piśmie, którzy przybyli z Jerozolimy. I zauważyli, że niektórzy z Jego uczniów brali posiłek nieczystymi, to znaczy nie umytymi rękami. Faryzeusze bowiem i w ogóle Żydzi, trzymając się tradycji starszych, nie jedzą, jeśli sobie rąk nie obmyją, rozluźniając pięść. I gdy wrócą z rynku, nie jedzą, dopóki się nie obmyją. Jest jeszcze wiele innych zwyczajów, które przejęli i których przestrzegają, jak obmywanie kubków, dzbanków, naczyń miedzianych.
Zapytali Go więc faryzeusze i uczeni w Piśmie: «Dlaczego Twoi uczniowie nie postępują według tradycji starszych, lecz jedzą nieczystymi rękami?».
Odpowiedział im: «Słusznie prorok Izajasz powiedział o was, obłudnikach, jak jest napisane: ‘Ten lud czci mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode mnie. Ale czci na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi’. Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji».
Potem przywołał znowu tłum do siebie i rzekł do niego: «Słuchajcie Mnie, wszyscy i zrozumiejcie. Nic nie wchodzi z zewnątrz w człowieka, co mogłoby uczyni go nieczystym; lecz co wychodzi z człowieka, to czyni człowieka nieczystym. Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, nierząd, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota. Wszystko to zło z wnętrza pochodzi i czyni człowieka nieczystym».
Mk 7, 1-8a. 14-15. 21-23
Jezus przychodzi i przewraca porządek ustalony przez człowieka. Dlaczego? Bo dla człowieka nie jest on dobry. Może wygodny, ale dobry – nie. Ile razy Bóg musi interweniować, żeby naprawiać to, co człowiek zepsuł. Ileż razy Bóg „pisze prosto po krzywych ludzkich liniach”. To dowód na to, że nie zapomniał o nas, że ciągle los człowieka jest Mu bliski, tak bliski, jak On sam stał się nam bliski w Chrystusie. Chrystus, jako Nowy Adam, w sobie pokazuje, dokąd prowadzi Prawo Boże. A dokąd? Do Ojca. W Jego ramionach człowiek jest już bezpieczny. On sam w tych Ojcowskich ramionach pozostaje i tam też chce nas doprowadzić. Dlatego od czasu do czasu wstrząsa naszym „małym światem” wartości, żebyśmy tej drogi nie zagubili.
ks. Grzegorz
