Dary i łaski wyproszone przez Płaszowska Matkę

W 2003 roku w grudniu mieliśmy wypadek samochodowy. Byłam w 6 miesiącu ciąży. Dziecka nie dało się uratować. To był CUD że ja przeżyłam. Było naprawdę ciężko. Teraz jak to piszę, wspomnienia i ból powraca. Po kilku latach wyjechaliśmy do Szkocji. Zaczęliśmy myśleć o potomstwie. Staraliśmy się od 2007 roku. Jeden rok minął, drugi, trzeci i nic. Byłam u bardzo wielu lekarzy; badania robione jakie tylko możliwe i nic. Lekarze powiedzieli, że nigdy nie zajdę naturalnie w ciążę, pozostaje in vitro. Bardzo pragnęłam dziecka, ale sumienie mówiło mi, że nie mogę tego zrobić.

Przedruk z „Czasu Serca” 3(88)2007, s. 22-23

W kościele Księży Sercanów w Krakowie Płaszowie znajduje się łaskami słynący obraz Macierzyństwa Matki Bożej. Wierni, zgodnie z pragnieniem bp. Karola Wojtyły, który przed laty ustanowił tutaj odpust ku czci Macierzyństwa Maryi, upodobali sobie Matkę Bożą Płaszowską jako szczególną opiekunkę życia małżeńskiego i rodzinnego. Odzwierciedleniem tego są modlitwy kierowane do Niej podczas środowej nowenny – są to głównie prośby dotyczące macierzyństwa, dobrego wychowania dzieci i rodzinnego szczęścia. Widzialnym znakiem wdzięczności za ich wysłuchanie są liczne wota oraz nadsyłane do parafii świadectwa. Niewątpliwie każde z nich jest godne uwagi, ale jedno zdaje się szczególne. Pokazuje bowiem, że Pani Płaszowska swym wstawiennictwem obejmuje nie tylko wiernych z naszej parafii…

Najświętsza Panienko Płaszowska, prosimy Cię o dalszą opiekę nad naszą rodziną i o szczególne błogosławieństwo dla naszych dzieci, bo to są bardziej Twoje niż nasze dzieci.

W październiku 1982 roku wzięliśmy ślub w kościele parafialnym Najświętszego Serca Jezusowego. Byliśmy bardzo szczęśliwi. W 1983 roku urodził się nam syn. Miałam problemy przy porodzie, ponieważ zaczął odbywać się pośladkami, lecz dzięki opiece Bożej i położnej wszystko skończyło się dobrze. Piotr urodził się normalnie i jeśli mówiłam o tym któremukolwiek lekarzowi, twierdził, że to niemożliwe, aby samo dziecko mogło obrócić się w czasie akcji porodowej i urodzić się normalnie. My z mężem widzimy w tym tylko rękę Bożą, bo w dzień porodu odbyła się msza święta w naszym kościele w intencji dziecka i mojej.

Lekarze twierdzili też, że nie jest możliwe urodzenie dziecka przy takiej chorobie. Dlatego bardzo, ale to bardzo chcemy podziękować Najświętszej Matce Płaszowskiej za okazaną dobroć.

Pobraliśmy się 3 sierpnia 1985 roku i od początku bardzo chcieliśmy mieć dziecko. W ciążę zaszłam dopiero w lutym następnego roku. Byliśmy bardzo szczęśliwi. 21 maja w nocy musiałam jechać do szpitala, dostałam krwotok. Leżałam trzy tygodnie i trzy tygodnie trwała walka o życie mego dziecka. Nie udało się - poronienie nastąpiło 5 czerwca. Przeżyliśmy to bardzo. To było okropne. Nigdy nie myślałam, że może mnie coś takiego spotkać. Ze szpitala wyszłam 10 czerwca.

Nie pamiętamy kiedy to było dokładnie ale nie to jest najistotniejsze. Było to już chyba dobry rok po ślubie, kiedy to naturalne metody planowania rodziny wydały się nam trochę trudne w oczekiwaniu na upragnione potomstwo. Zaczęły się pierwsze poszukiwania, dokładniejsze badania i decyzja lekarza, która postawiła nas przed faktem, że na dzień dzisiejszy nie możemy mieć dzieci. Najpierw było szukanie przyczyny i masa badań.